نقش اختصاصی مولکول های انتهایی زنجیره های گلیکوکونژوگه در تکامل قسمت مرکزی غده فوق کلیوی موش

سابقه و هدف : با توجه به این که محققین بافت شناس، غدد فوق کلیوی را بیش تر با روش های ایمنی- بافتی- شیمیایی بررسی نموده اند و در مورد زنجیره های گلیکوکونژوگه سطح سلولی آن ها کم تر تحقیق به عمل آمده ، بر آن شدیم تا با مشخص نمودن قند یا قندهای انتهایی زنجیره های گلیکوکونژوگه سطح سلول های کرومافینی در حال تکامل موجود در ناحیه مرکزی، غدد فوق کلیوی جنینی را مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها : تعداد 212 سر از جنین های 13 تا 20 روزه حاصل از جفت گیری 26 موش نروماده سوری نژاد balb/c پس از طی مراحل پایداری بافتی، به طریق serialsection به ضخامت 5 میکرومتر برش داده شدند. جهت رؤیت غدد فوق کلیوی و انتخاب مقطع مناسب ، برش ها ابتدا توسط روش هماتوکسیلین- ائوزین (h & ë) رنگ آمیزی شدند و سپس برش های انتخابی با به کارگیری لکتین بافتی- شیمیایی، مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. یافته ها : از بین لکتین های ôfâ,wgâ,vvâ,pnâ,mpâ که مورد استفاده قرارگرفتند، لکتین mpâ در روزهای مختلف جنینی، با شدت و ضعف وابسته به سن نمونه، افزایش و یا کاهش سلول های کرومافین، ناحیه مرکزی غدد فوق کلیوی را مشخص کرد. در آ‏زمایش از لکتین pnâ به عنوان شاهد مثبت استفاده گردید. سلول های کرومافینی به هیچ کدام از دیگر لکتین های مورد استفاده، پاسخی ندادند. استنتاج : با توجــه به این که تنها لکتیــن mpâ در روزهــای مورد مطالعــه جنینــی، با سلول هــای کرومافینی قسمت مرکــزی غدد فــوق کلیــوی واکنش نشان داده است و این لکتیـن به طور اختصاصی در سطح سلـول به گیرنــده (galactos-n-âcetyl galactosamine) gal-galnâc متصل می گردد، پیشنهاد می شود که قند انتهایی gal-galnâc به عنوان گیرنده فاکتورهای القایی تکامل و عامل کلیدی در تکامل سلول های کرومافین در ناحیه ی مرکزی غدد فوق کلیه، در نظر گرفته شود.